Wynajęłam, a może kupiłam nowe mieszkanie. Ogromne i właściwie ciężko powiedzieć czy to jeszcze mieszkanie, czy już dom.
Oglądałam je z kuzynką chłopaka i jej dzieckiem.
Pokoje były duże, ale co zaskoczyło mnie bardziej, inne miejsca były jeszcze większe. Ogromny korytarz wielkości pokoju, bardzo duża kuchnia i jeszcze większa spiżarnia koło kuchni.
W pokojach stały piece kaflowe, ale nie jeden czy dwa, tylko po kilka na raz. W różnych kolorach i kształtach. Były też takie typowo kuchenne stare piece kaflowe z miejscem na wypiekanie chleba i ciast.
Zobaczyłam wyjście na balkon/taras, więc otworzyłam stare drewniane drzwi i wyszłam tam razem z córką kuzynki. Taras miał kształt półokrągły i otoczony był bardzo niskimi metalowymi barierkami. Kucnęłam na nim i oglądałam widoki - na zalew Goczałkowicki i widoczne za nim góry.
Zauważyłam, że Nadia stoi niebezpiecznie blisko barierek, które nie stanowiły żadnej ochrony przez upadkiem. Złapałam ją więc za skrawek sukienki i w tym momencie dziewczynka straciła równowagę i poleciała głową w dół. Byłam przerażona, bo sukienka wyślizgiwała mi się z ręki, więc chwyciłam ją mocniej i pociągnęłam do góry. Uratowana.
Po wszystkim spojrzałam w dół i zobaczyłam, że dużego zagrożenia nie było. Tuż pod tarasem była pochyła skarpa wysokości 1 metra, więc dziecko przy upadku co najwyżej poobijałoby się i podrapało na wystających kamieniach.
Z tarasu dało się też zejść na ogród.
Wróciłam do domu i wtedy obudził mnie dzwonek telefonu.
To był tylko sen. Ale bardzo realistyczny. A ten dom/mieszkanie widziałam w nim po raz kolejny, tym razem jednak z większą ilością szczegółów.
Czas przejrzeć olx. Może trafię na podobną ofertę ;-).
